ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α
Η προβολή αυτού του αιτήματος ήταν αποτέλεσμα των όσων
προέβλεπε ο τότε ισχύων κώδικας υπαλλήλων Δήμων και Κοινοτήτων, ήτοι ο Νόμος 1140 ο οποίος έδινε τη δυνατότητα της δυνητικής επέκτασης των όποιων ρυθμίσεων γινόταν για τους δημόσιους υπαλλήλους (οικονομικών, θεσμικών κλπ.) και στους Δημοτικούς υπαλλήλους. Με το μοναδικό αυτό αίτημα, δηλαδή της "εξομοίωσης" οι δύο Ομοσπονδίες προχώρησαν στις 6 Οκτωβρίου 1977 σε καθολική Πανελλαδική απεργιακή, κινητοποίηση που κράτησε είκοσι ημέρες, από τις σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις της εποχής και που λύθηκε αφού αναγκάστηκε η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών να δεσμευτεί ενυπόγραφα ότι από 1-1-1978 θα εφαρμόζεται στους Δημοτικούς υπαλλήλους ότι και για τους Δημόσιους.
Οι παραπάνω κινητοποιήσεις και τα θετικά απ' αυτές αποτελέσματα δημιούργησαν προϋποθέσεις συνέχισης της συνεργασίας μεταξύ των δύο συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και της ανάπτυξης διαλόγου γενικότερα μέσα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης για την ενιαία συνδικαλιστική έκφραση όλων των εργαζομένων σ' αυτή.
Παράλληλα αυτή τη περίοδο η δύο οργανώσεις Ο.Δ.Υ.Ε. και Ο.Ε.Π.Τ.Α. συνεργάζονται με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις των Δημοσίων υπαλλήλων που έχουν συστήσει συντονιστικό όργανο, τη λεγόμενη Σ.Ε.Δ.Ο. (Συντονιστική Επιτροπή Δημοσιοϋπαλλικών Οργανώσεων) απέναντι στην απραξία ή την ανύπαρκτη μπορούμε να πούμε τότε διοίκηση της τότε ΑΔΕΔΥ, της γνωστής διοίκησης Παπακώστα.
Έτσι συμμετέχουν στις διαφόρων μορφών κινητοποιήσεις κατά των συνδικαλιστικών νόμων 330 και 643 και όχι μόνο.
Ο Νόμος 1264/82, ο γνωστός συνδικαλιστικός νόμος που κατάργησε τους νόμους 330 και 643 δημιουργεί συγχρόνως και άλλες δυνατότητες σε ότι αφορά την συνδικαλιστική οργάνωση, αφού δίνει τη δυνατότητα της ύπαρξης ενιαίων σωματείων από εργαζόμενους Δημοσίου Δικαίου και Αορίστου Χρόνου, πρόβλημα που ήταν υπαρκτό σε όλους σχεδόν τους Δήμους της χώρας και έτσι δημιουργούνται προϋποθέσεις ενοποίησης του χώρου.
Το πρώτο βήμα κάνει η Ο.Ε.Π.Τ.Α. αφού με συνέδριο της που πραγματοποιεί στο τέλος του 1982 αποφασίζει την αυτοδιάλυσή της και την εγγραφή των μελών της στους λειτουργούντες τοπικούς συλλόγους που είναι μέλη της Ο.Δ.Υ.Ε. Συγχρόνως σε ορισμένους συλλόγους διευρύνεται η δυνατότητα εγγραφής νέων μελών με την εγγραφή και εργαζομένων με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου χρόνου. Το Μάρτιο του 1983, κάτω από τα νέα δεδομένα, πραγματοποιείται το 16ο Συνέδριο της Ο.Δ.Υ.Ε. στην Πάτρα όπου ενώ κρίνεται ως θετική η συμμετοχή σ' αυτό και της πρώην Ο.Ε.Π.Τ.Α. υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις για τη συμμετοχή σ' αυτό των συλλόγων που είχαν εγγράψει καιεργαζόμενους με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου. Οι αντιδράσεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα να διεξαχθεί το συνέδριο μέσα σε οξείς τόνους, με συγκρούσεις, αποκλεισμούς δικαστικές προσφυγές και γενικότερη ανωμαλία στη λειτουργία της Ομοσπονδίας. Ακολούθησε συνδικαλιστική κρίση με διορισμό διοίκησης μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές προσφυγές που οδήγησαν την Ομοσπονδία σε υπολειτουργικότητα και απομάκρυνση της από τα ουσιαστικά προβλήματα των εργαζομένων. Ψυχραιμότερες αντιλήψεις οδήγησαν, μέσα από συνεννόηση και των παρατάξεων, σε αποκατάσταση της ομαλότητας πράγμα που οδήγησε την ομοσπονδία στο ιστορικό 17ο συνέδριο της που έγινε στο Μοσχάτο και όπου έχουμε την τροποποίηση του καταστατικού της Ο.Δ.Υ.Ε. με την μετονομασία της σε Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α.) με δυνατότητα πια εγγραφής ως μελών της όλων των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δήμους, Κοινότητες, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Συνδέσμους, Ιδρύματα κλπ.) και με σχέση εργασίας Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου.
Υπέρ αυτής της διάρθρωσης που προέβλεπε το νέο καταστατικό τοποθετήθηκε στο εν λόγω συνέδριο και το προεδρείο της Π.Ο.Π. - Ο.Τ.Α. Έτσι δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για την ενιαία συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από την Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. που μέχρι βέβαια την υλοποίηση της έχει οδηγήσει σε συνεργασία τις δύο Ομοσπονδίες, για την αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων, όπως αυτό των μονιμοποιήσεων χιλιάδων εκτάκτων και Αορίστου χρόνου που πραγματοποιήθηκε μέσα από τους Νόμους 1476/84, 1735/87 και 1874/90.
Παράλληλα και η Π.Ο.Κ.Υ. συντονίζεται με την Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. και στη συνέχεια προχώρησε τον Αύγουστο του 1990 σε συνέδριο που αποφασίζει σχεδόν ομόφωνα (40 υπέρ, 2 κατά) υπέρ της ένταξης της στη μαζική πια ομοσπονδία του χώρου την Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α.
Όλα τα παραπάνω οδήγησαν σταδιακά στην υλοποίηση του στόχου για μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αφού μέσα από την Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. εκφράζεται σήμερα το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων στους Ο.Τ.Α. (98%), ανεξαρτήτως γνώσεων, προσόντων και ειδικότητας, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις που για καθαρά εξωσυνδικαλιστικούς λόγους παραμένουν στην Π.Ο.Π. - Ο.Τ.Α. και την Ο.Μ.Ε. - Ο.Τ.Α. (πρώην Ο.Κ.Υ.Ε.).
Την δεκαετία του 1990 είναι έντονη η παρουσία της Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. στα συνδικαλιστικά δρώμενα με αγωνιστικές παρεμβάσεις, μεταξύ των οποίων σημαντικότερες η πολυήμερη απεργία του 1990 (περίοδος Οικουμενικής Κυβέρνησης) και τη μηνιαία απεργία την άνοιξη του 1992. Η νέα μάλιστα διάρθρωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Καποδιστριακοί Δήμοι) σε καμία περίπτωση έξω από προσωπικές ιδιοτέλειες, δε δικαιολογεί την ύπαρξη αυτών των αδύναμων οργανώσεων. Σήμερα πρέπει να πούμε ότι η Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. έχει ως μέλη της 198 πρωτοβάθμια σωματεία, φυσικά μέλη που ξεπερνούν τις 50.000 και είναι μέλος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Διαθέτει ιδιόκτητα γραφεία τριών ορόφων στην Πλατεία Καραϊσκάκη (Καρόλου 24) εμβαδού περίπου 450 τ.μ. συμπεριλαμβανομένης και μεγάλης αίθουσας συσκέψεων - συγκεντρώσεων πλήρως εξοπλισμένη.