ΟΜΙΛΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΣΤΟ 31ο ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2002

Γεια και χαρά σε όλες και όλους. Σαν πολλοί μαζευτήκαμε και μου φαίνεται ότι καλό είναι να έχουμε μικρά μέτρα αντιπροσώπευσης στις Ομοσπονδίες για να γίνονται πιο πλατιά Συνέδρια. Εγώ δεν θα σχολιάσω - παρ' ότι τσιγκλίστηκα από προηγούμενες τοποθετήσεις κυρίως και των άλλων πολιτικών δυνάμεων - τα γενικότερα ζητήματα τα πολιτικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Θα πω ορισμένες σκέψεις που έχουμε εμείς στον Συνασπισμό για το θέμα για το οποίο κάνετε σήμερα Συνέδριο, για το ζήτημα της οργανωτικής ανασυγκρότησης των Συνδικάτων. Τα τελευταία χρόνια ακούγεται πολύ έντονα ότι τα Συνδικάτα πέθαναν και δεν έχουν μέλλον.

Αυτοί που το λένε αυτό το πράγμα το στηρίζουν στο ότι έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές, που οφείλονται στη νέα τεχνολογία, στην παγκοσμιοποίηση, στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, στην εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων και της αντίληψης πολλών εργαζομένων. Εμείς δεν πιστεύουμε στον Συνασπισμό της Αριστεράς σ' αυτή την αντίληψη.

Εμείς πιστεύουμε ότι τα Συνδικάτα έχουν μέλλον και έχουν μέλλον λαμπρό με δύο όμως προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι δεν θα ωραιοποιούν την κατάσταση και θα λένε ότι όλα καλώς έχει, αλλά ότι θα παίρνουν μέτρα τα Συνδικάτα και αναγέννησης και ανασυγκρότησης τους για να ξεπερνάνε τις αιτίες που τους οδηγούν σε αδιέξοδα και σε κρισιακά και εκφυλιστικά φαινόμενα, άρα όχι στην ωραιοποίηση.

Δεύτερον, να μείνουν με την προϋπόθεση ότι μια κατάσταση με μεγάλα προβλήματα που υπάρχει στο εσωτερικό του Συνδικαλιστικού Κινήματος δεν πρέπει να οδηγεί δυνάμεις του Συνδικαλιστικού Κινήματος να λένε ότι τις λύσεις για τα Συνδικάτα θα τις αναζητήσουν έξω από αυτά διασπώντας το και δημιουργώντας νέα ταξικά καθαρά Συνδικάτα.

Αυτό αν μη τι άλλο κατά τη δική μας γνώμη αποτελεί πολιτική ανοησία και δεν βοηθάει τη συσπείρωση και την κοινή δράση των εργαζομένων που φοβούνται και οι κυβερνήσεις και οι εργοδοσίες. Επίσης το Συνδικαλιστικό Κίνημα κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να αποφύγει δύο μυλόπετρες ή να το πω καλύτερα θα πρέπει να περάσει μέσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.

Και Σκύλλα και Χάρυβδη κατά τη γνώμη μας είναι αφενός μεν οι πρακτικές του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι οποίες οδηγούν σε πλήρη αδράνεια τα Συνδικάτα και σε συναίνεση με εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Και από την άλλη βεβαίως πρέπει να αποφύγουν κατά τη γνώμη μας και την άλλη πρακτική, του κομματικού, του δογματικού, του σεχταριστικού συνδικαλισμού που υποτάσσει τα συμφέροντα των εργαζομένων στις κομματικές επιλογές. Γιατί κι αυτός είναι ένας συνδικαλισμός που διασπά και κατακερματίζει τους εργαζόμενους.

Η γνώμη μας είναι ότι δεν είναι μονόδρομος ούτε η Σκύλλα ούτε η Χάρυβδη. Υπάρχει και το καραβάκι του Οδυσσέα που περνάει ανάμεσα. Και το καραβάκι του Οδυσσέα κατά τη γνώμη μας είναι μια συσπείρωση όλων των εργαζομένων πάνω στο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν κάθε φορά ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις και η οικοδόμηση ενός αυτόνομου, μαζικού, ταξικού, δημοκρατικού στο εσωτερικό του, Συνδικαλιστικού Κινήματος. Μια νέα συσπείρωση των εργαζομένων που θα ξεπερνάει τις πρακτικές που ανέφερα πριν.

Για να γίνουν όλα αυτά η γνώμη μας είναι ότι χρειάζονται και οργανωτικές αλλαγές και θα πω σε λίγα δευτερόλεπτα κάποιες γνώμες όχι ειδικά για την Ομοσπονδία σας, γιατί δεν επιτρέπεται τέτοιο πράγμα στα Κόμματα να παρεμβαίνουν, αλλά γενικά για το Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Το πρώτο μέτρο στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης, το πρώτο πολιτικό εργαλείο και μέτρο ανασυγκρότησης, κατά τη γνώμη μας στον Συνασπισμό είναι ότι πρέπει με κάθε τρόπο όπως είπα και πριν τα Συνδικάτα να κατακτήσουν την αυτοδυναμία τους και από το κράτος και από την εργοδοσία και από τις κυβερνήσεις αλλά και από τα Κόμματα.

Τα Κόμματα έχουν άλλο πράγμα να κάνουν, να το κάνουν έξω από τα Συνδικάτα. Σε καμία περίπτωση τα Συνδικάτα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν μακρύ χέρι των Κομμάτων. Τα Κόμματα αν θέλουν να δουν το πρόσωπο τους να μην το αναζητούν μέσα στα Συνδικάτα, να το αναζητήσουν μέσα στην κοινωνία και μέσα στις πολιτικές προτάσεις που έχουν για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων.

Δεύτερον, θα πρέπει να ενισχυθεί ο ταξικός, διεκδικητικός χαρακτήρας του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν είναι μόνο να κάνει κουβέντες σε διαδρόμους. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα κάνει καλές κουβέντες στους διαδρόμους και διαπραγματεύεται καλά άμα είναι δυνατό στους δρόμους και άμα έχει την ικανότητα να κινητοποιεί τους εργαζόμενους.

Τρίτον, θα πρέπει να αναβαθμιστεί η δημοκρατία στο εσωτερικό των Συνδικάτων. Υπάρχει το φαινόμενο του τεράστιου χάσματος που χωρίζει πολλές φορές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες από τα απλά μέλη των Συνδικάτων που δεν έχουν δυνατότητα να εκφράζουν τη γνώμη τους.

Επομένως οποιοσδήποτε μέτρο, είτε δημοψήφισμα, είτε Συνελεύσεις, είτε το να μειωθεί το μέτρο αντιπροσώπευσης ώστε να εκπροσωπούνται πιο πολλοί εργαζόμενοι στα διάφορα Συνέδρια και Όργανα των Συνδικάτων, νομίζουμε ότι βοηθάει σ' αυτή την κατεύθυνση.

Τέταρτον, θα πρέπει να οργανωθούν μέσα στα Συνδικάτα και αυτοί που είναι έξω από τα τείχη και ζουν σε σκηνές ή δεν ξέρω που αλλού. Μέσα στην παγωνιά ή στη μεγάλη ζέστη. Κι αυτοί είναι τα τμήματα των εργαζομένων, που είτε είναι με ελαστικές μορφές απασχόλησης, είτε είναι έκτακτοι, είτε με συμβάσεις έργου, που δεν ανήκουν σε κανένα Συνδικάτο.

Τα Συνδικάτα κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να αλλάξουν τα Καταστατικά τους, να τους δώσουν δικαίωμα να συμμετέχουν μέσα σ' αυτά, να ασχολούνται με τα προβλήματα τους και να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να τους λύνουν και δικά τους ζητήματα.

Πέμπτον, για μας πρέπει να προχωρήσουν απαραίτητα οι ενοποιήσεις των Συνδικάτων. Σας το λέμε καθαρά και ξάστερα ότι για τον Συνασπισμό η ύπαρξη 3.900 Συνδικάτων που υπάγονται στην ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ στη χώρα μας δεν είναι όχι μόνο πολυτέλεια που είναι, αλλά λειτουργεί και υπέρ του να κατακερματίζονται οι εργαζόμενοι και να μην έχουν ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη.

Θα πρέπει να προχωρήσουν οι ενοποιήσεις στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και να ενοποιηθεί και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ σε μια Συνομοσπονδία των δυνάμεων της εργασίας στην χώρα μας.

Έκτον. Πιστεύουμε βεβαίως ότι πρέπει να υπάρχει οικονομική αυτοδυναμία των Συνδικάτων από την Κυβέρνηση και το κράτος, να βασίζονται στα μέλη τους. Έβδομον, ότι οι μορφές πάλης πρέπει να χρησιμοποιούνται από την πιο μικρή κλίμακα μέχρι την πιο μεγάλη χωρίς να εκφυλίζεται καμία μορφή πάλης. Ακόμα και η απεργία όταν χρησιμοποιείται πρέπει να χρησιμοποιείται βεβαίως αγωνιστικά και δυναμικά αλλά να χρησιμοποιείται σαν το μέσο εκείνο που μπορεί να επιβάλλει λύσεις.

Το όγδοο είναι ότι θα πρέπει να μην ξεχνάμε και να περνάμε και στα Καταστατικά μας αλλά και στην νοοτροπία μας και στην αντίληψη μας τις παραδοσιακές αρχές και αξίες του Εργατικού Κινήματος που δέχονται πολύ μεγάλη επίθεση τα τελευταία χρόνια. Την αρχή της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας γιατί έτσι ενισχύουμε την αξιοπιστία και το κύρος και των συνδικαλιστών και των ίδιων των Συνδικάτων.

Ένατο, θα πρέπει να αποτραπούν τα εκφυλιστικά φαινόμενα μέσα στα Συνδικάτα. Και πιστεύουμε κι εσείς με αφορμή το Καταστατικό σας ότι όλα τα Συνδικάτα θα πρέπει να πάρουν μέτρα για έναν κώδικα δεοντολογίας μεταξύ των συνδικαλιστών, που δεν θα τους επιτρέπει να εναλλάσσονται μέσα σε ένα βράδυ και από συνδικαλιστές να γίνονται κυβερνητικά στελέχη ή στελέχη διευθυντικά της εργοδοσίας.

Έναν κώδικα δεοντολογίας που θα λέει όχι στις υψηλές αποζημιώσεις για εκπροσώπηση που έχουν οι συνδικαλιστές σε διάφορες Επιτροπές και για κατάθεση αυτών των αποζημιώσεων σε ειδικό Ταμείο των Συνδικάτων που θα είναι αλληλεγγύης για τους συναδέλφους οι οποίοι είναι αναξιοπαθούντες. Άρα μέτρα σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι ένα πρόβλημα σοβαρό, να μην το υποτιμάμε.

Τέλος, εμείς πιστεύουμε ότι το Συνδικαλιστικό Κίνημα των εργαζομένων σήμερα απέναντι στην διεθνοποιημένη δράση του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου πρέπει να αντιτάξει την παγκοσμιοποιημένη δράση των εκατομμυρίων εργαζομένων του κόσμου. Μ' αυτή την έννοια είναι απαραίτητη η διασφάλιση της διεθνοποίησης της δράσης των ελληνικών Συνδικάτων και σε ευρωπαϊκό και σε πλανητικό επίπεδο.

Θέλουμε να πιστεύουμε σαν Συνασπισμός ότι η όσμωση και η κοινή δράση των Συνδικάτων με τα νέα κοινωνικά κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που γεννήθηκαν πριν και μετά το Σιάτλ και που βάζουν τη σφραγίδα τους στις παγκόσμιες εξελίξεις θα πρέπει να έχουν κοινή δράση.

Και τα Συνδικάτα έχουν να πάρουν ένα χαμένο αυθορμητισμό, αυθεντικότητα και ριζοσπαστισμό απ' αυτά τα νεανικά κινήματα και αυτά τα κινήματα έχουν να πάρουν από τα Συνδικάτα τις έννοιες και τις αρχές της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της πειθαρχίας, της συντονισμένης δράσης.

Μ' αυτές τις σκέψεις εμείς πιστεύουμε ότι τα Συνδικάτα όπως είπα και πριν έχουν μέλλον. Αν προχωρήσουν στις αναγκαίες προσαρμογές στην στρατηγική, στην τακτική, στην οργάνωση, στην λειτουργία και την δομή τους, μπορούν να ενιαιοποιούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, να εκπροσωπούν τα συμφέροντα τους σήμερα και να αποκρούουν όλες τις επιθέσεις της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Και τελειώνω, ότι το πιο βασικό στοιχείο γι' αυτό, είναι ότι τα Συνδικάτα και οι εργαζόμενοι πρέπει να διατηρήσουν την ενότητα τους. Να αντιμετωπίσουν και να αποκρούσουν την οποιαδήποτε αντίληψη διάσπασης του Συνδικαλιστικού Κινήματος αλλά και την οποιαδήποτε αντίληψη και πρακτική που μπορεί να μη το διασπά σήμερα αλλά δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις, τους ψυχολογικούς και τους ιδεολογικούς για μια διάσπαση του αύριο.

Επομένως το βασικό εργαλείο για να διατηρήσουμε τον ρόλο μας, να είμαστε αποτελεσματικοί, να έχουμε νίκες που τις έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, είναι η διατήρηση σαν κόρη οφθαλμού της ενότητας των Συνδικάτων και της ενότητας δράσης όλων των εργαζομένων.

Σας ευχαριστώ πολύ.