ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΠΑΡΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΟΥ 35 ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Κύριε Γενικέ Γραμματέα της Περιφέρειας του Νότιου Αιγαίου, κύριοι Βουλευτές, κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων, αγαπητοί συνάδελφοι στην Αυτοδιοίκηση της Δωδεκανήσου και της Νήσου της Ρόδου, αγαπητέ Πρόεδρε της ΑΔΕΔΥ, έπρεπε να ξεκινήσω από τον Πρόεδρο και την Εκτελεστική Επιτροπή και το Προεδρείο, να προσφωνήσω κι εσάς, αγαπητοί και αγαπητές φίλοι και φίλες εργαζόμενοι.
Το συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. είναι έτσι κι αλλιώς κάθε φορά ένα σημαντικό γεγονός για τον τόπο μας, ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την Αυτοδιοίκηση. Είναι ότι σχετίζεται με το ανθρώπινο δυναμικό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αυτών των συνεδρίων και το ανθρώπινο δυναμικό ιδιαίτερα στις μέρες μας που συμβαίνουν ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές με όχημα ή πρόσχημα τη νέα τεχνολογία, θέτουν επί τάπητος το ζήτημα του ανθρώπινου δυναμικού ως το κορυφαίο ζήτημα για κάθε διαδικασία που σχετίζεται με την παραγωγή την αναδιάρθρωση και την προσπάθεια για παροχή καλύτερων υπηρεσιών.
Το φετινό Συνέδριο γίνεται σε μια συγκεκριμένη συγκυρία που νομίζω αξίζει ενός σχολιασμού. Θέλω να συγχαρώ προκαταβολικά βέβαια την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και το Προεδρείο της για την πρόσκληση όχι μόνο την αυτονόητη που απηύθυνε στο αδελφό Σωματείο της Κύπρου, είναι γνωστό ότι στα Συνέδρια της Αυτοδιοίκησης και το Συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. είναι Συνέδριο και της Αυτοδιοίκησης όπως είπα εισαγωγικά. Θέλω να συγχαρώ λοιπόν την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. για την πρόσκληση του Γαλλικού Συνδικάτου, μιας και οι Γάλλοι εργαζόμενοι βρέθηκαν στην πρωτοπορία τις τελευταίες μέρες με την ανατροπή του νομοσχεδίου Βιλπέν όπως το λέγαμε και το εκφωνούσαμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι και εδώ στην Ελλάδα.
Ζούμε λοιπόν μια συγκεκριμένη συγκυρία, όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέλος της οποίας είναι και η χώρα μας δέχονται μια πολύ συγκεκριμένη επίθεση. Ο νόμος Ντε Βιλπέν, για όποιον μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί, δεν είχε τόσο κανένα οικονομικό όφελος για τις επιχειρήσεις. Σιγά την αποζημίωση που έχει να δώσει κάποιος εργοδότης όταν απολύει έναν εργαζόμενο στους έξι μήνες ή στον ένα χρόνο. Δεν ήταν οικονομικό το ζήτημα.
Το ζήτημα ήταν μια ακόμα προσπάθεια ανατροπής εργασιακών σχέσεων, μια ακόμα προσπάθεια αποδιοργάνωσης των θεσμικών συλλογικών εκφράσεων των εργαζομένων, μια ακόμα προσπάθεια των δυνάμεων της αγοράς που έχουν μόνο στόχο το κέρδος, να προχωρήσουν στο δρόμο που έχουν χαράξει στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, όπου μόνο και μοναδικό στόχο έχουν το κέρδος, με υποσχέσεις οι οποίες όμως δεν υλοποιούνται.
Θέλω να σας πω ένα στοιχείο που το είχα πει και στο δικό μας Συνέδριο, στο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ πριν από λίγους μήνες που έγινε εδώ, ότι στη δεκαετία του ΄90 το παγκόσμιο εισόδημα ανέβαινε κάθε χρόνο 2,5% και στην ίδια περίοδο οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη που ζουν με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα κάτω από τα όρια της εξαθλίωσης όχι της φτώχιας με δύο δολάρια τη μέρα, από 2,8 έγιναν 3 δισεκατομμύρια. Ανέβηκαν κατά 200 εκατομμύρια οι άνθρωποι σε μια δεκαετία που το παγκόσμιο εισόδημα ξαναλέω ανέβαινε 2,5% το χρόνο.
Οι υποσχέσεις των δυνάμεων της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης αποδείχθηκαν και είναι απατηλές φίλες και φίλοι εργαζόμενοι. Οι δυνάμεις της αγοράς το μόνο που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια ήταν να βάλουν την ανθρωπότητα σε ένα φαύλο κύκλο τρομοκρατικών χτυπημάτων, βομβαρδισμών, ενίσχυσης των μέτρων ασφαλείας, καταπάτησης κάθε έννοιας προσωπικού απορρήτου και ιδιωτικής ζωής, υπέρογκων δαπανών για την ασφάλεια κι ένας φαύλος κύκλος ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε μια νέα απειλή πολέμου για την οποία μίλησε ήδη ο Πρόεδρος της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και δε θέλω να κουράσω επαναλαμβάνοντας τα ίδια.
Και τούτες εδώ οι διαδικασίες πρέπει να αποτελούν τις καλύτερες ευκαιρίες, αυτό το βήμα τέτοιων διαδικασιών όπως το Συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. για να ακούγεται η φωνή της κοινωνίας που δεν είναι βέβαια η φωνή των δυνάμεων της αγοράς και η φωνή των ισχυρών της γης. Στη Γαλλία αυτές οι δυνάμεις πριν από λίγες μέρες πήραν ένα πολύ καλό μάθημα και αυτή η συσπείρωση των εργαζομένων και κάθε συλλογικής έκφρασης πρέπει να βρει συνέχεια.
Μια από τις συνέχειες ήταν και η απεργία της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στην οποία θα αναφερθώ, μια ελληνική απάντηση τέτοιου τύπου προσπάθειας για αφαίρεση ή αμφισβήτηση αναφαίρετων και αυτονόητων πολλές φορές δικαιωμάτων, όπως ένα μεγάλο κομμάτι ισχύει για τα βαρέα και ανθυγιεινά στους εργαζόμενους στην Αυτοδιοίκηση.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Πρόεδρε κοίταξε να δεις, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα και δεν προκαλώ κανέναν, αλλά δεν δέχομαι και κανένας να με προκαλεί. Εγώ τους απεργοσπάστες Δημάρχους, αυτούς που βάλανε μηχανισμούς κουκουλοφόρων τους καταδικάζω και από το βήμα του Συνεδρίου και στα Μέσα Ενημέρωσης.
Κάποιοι όμως που αν έρθει η κρίσιμη δεύτερη Κυριακή τον Οκτώβρη θα τους στηρίζουν από πίσω, αυτοί δεν μπορεί να μου υποδεικνύουν εδώ πέρα τι θα κάνω. Όλους τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς τους καταδικάζω.
Αγαπητοί εργαζόμενοι, νομίζω ότι πρέπει να έχουμε την ηρεμία να ακούσουμε μια προσέγγιση συγκεκριμένη, που υπάρχει από την πλευρά της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων, έστω από την πλειοψηφία της, αν όχι ομόφωνα.
Έλεγα λοιπόν για να περάσω σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, ότι όλα αυτά που ανέφερα, σε διεθνές επίπεδο, συμβαίνουν και στη χώρα μας, από τις υποκλοπές μέχρι την αμφισβήτηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, από τα τεχνητά γκάλοπ με τα οποία διοχετεύεται τα τελευταία χρόνια διαρκώς μια αμφισβήτηση στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα σ' αυτούς που εργάζονται στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ανοίγουν καθημερινά ζητήματα που απαιτούν την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση, πόσο μάλλον, που κατά σύμπτωση και συγκυρία αύριο το πρωί κιόλας το μεσημέρι, ανοίγει στη Βουλή το ασφαλιστικό. Και ο κόσμος της εργασίας πρέπει να είναι ενωμένος σ' αυτή την συγκεκριμένη στιγμή και συγκυρία και δεν χωρούν λογικές μονοπώλησης γιατί ο καθένας έχει το μερίδιό του σ' αυτό τον αγώνα, σ' ότι αφορά τους εργαζόμενους.
Εγώ δεν διεκδικώ για τον εαυτό μου κανένα μερίδιο, αλλά όλοι που είστε εδώ μέσα και άλλοι που δεν είναι εδώ μέσα, έχει ο καθένας το δικό του μερίδιο στους αγώνες για το ασφαλιστικό.
Απαιτείται λοιπόν ενότητα σ' αυτή τη συγκυρία. Μόνο δυο κουβέντες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση φίλες και φίλοι εργαζόμενοι, η οικονομική μας περιπέτεια συνεχίζεται. Περιπέτεια που ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση με τις παρακρατήσεις, για τις οποίες περιορίζομαι να σας πω ότι, δυστυχώς οι παρακρατήσεις συνεχίζονται, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς της κυβέρνησης.
Το αποδείξαμε με ντοκουμέντα προχθές στη Βουλή που καταθέσαμε, ότι η παραγραφή πόρων δυστυχώς συνεχίζεται και έτσι η δύσκολη οικονομική μας κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη κάθε χρόνο που περνάει, είναι απολύτως φυσιολογικό.
Σε μια τέτοια κατάσταση, να δέχεται από την μια επίθεση όλος ο δημόσιος τομέας, οι εργαζόμενοι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και με την φύση του οικονομικού προβλήματος, να περικλείει ασφυκτικά κάθε μέρα την καθημερινή λειτουργία όλων των δήμων της χώρας, πιστεύω ότι έχουμε ένα κοινό πρόβλημα και έναν κοινό αγώνα. Και οι δημοτικές αρχές, οι αιρετοί, αλλά και οι εργαζόμενοι.
Είναι πρώτιστο μέλημά μας, η αξιοπρέπεια των εργαζομένων, το κύρος της εργασίας. Είναι κοινό μέλημά μας και στόχος μας, το κύρος του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πόσο μάλλον, που είναι γνωστό ότι με διάφορες σχέσεις εργασίας, σήμερα στην Αυτοδιοίκηση οι εργαζόμενοι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις 100.000. Μόνο στην Π.Ο.Ε. - Ο.Τ.Α. ακούσαμε ότι άγγιξε τις 62.000, με διάφορα Ευρωπαϊκά προγράμματα και όλα αυτά, προχωρούμε και ξεπερνάμε με Επιχειρήσεις Δημοτικές ή άλλες μορφές εργασίας, έξω από τα σχόλια που μπορεί να κάνει κανείς για διάφορες μορφές εργασίας που κακώς ενδεχόμενα συντηρούνται, σημασία έχει ότι εργάζονται στην Αυτοδιοίκηση πάνω από 100.000 εργαζόμενοι και αυτό μεγαλώνει την ευθύνη και της Ομοσπονδίας και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων, για συγκεκριμένη αντιμετώπιση, συγκεκριμένων ζητημάτων και για ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών που θα οδηγούν στην αξιοπιστία του θεσμού και στην αξιοπρέπεια του εργαζομένου στην Αυτοδιοίκηση.
Είπε νωρίτερα ο Αντιπρόεδρος της Τ.Ε.Δ.Κ. εδώ ο Δήμαρχος του Δήμου Πεταλούδων, απαρνήθηκε τον ρόλο του εργοδότη. Θέλει δεν θέλει με βάση τον Κώδικα ο Δήμαρχος αναγκαστικά είναι Προϊστάμενος όλων των Υπηρεσιών. Ακόμα και να θέλουμε να αποποιηθούμε αυτό το ρόλο, είμαστε εκ των πραγμάτων φύση και θέση και εργοδότες. Μια ιδιότυπη μορφή φυσικά εργοδότη αφού εκλέγεται ο Δήμαρχος και δεν είναι δικό του μαγαζί ο Δήμος φυσικά. Αλλά εν πάση περιπτώσει έχει το ρόλο του εργοδότη, αυτόν που παίρνει το κράτος για το υπόλοιπο δημόσιο.
Προφανώς εκεί υπάρχουν διαφορετικά ζητήματα, υπάρχουν όμως και κοινές στοχεύσεις, φίλες και φίλοι εργαζόμενοι και είναι αυτές που μόλις είπα. Το κύρος του θεσμού και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Δεν ανήκω σ' αυτούς και εγώ και η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μου στην Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. που πιστεύουμε ότι με χαμηλούς μισθούς, με μισθούς πείνας και με λογικές ομηρίας των εργαζομένων, μπορούμε να παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες, σε καμία περίπτωση.
Γι' αυτό ακριβώς μπορούμε να χαράξουμε κοινούς στόχους και να τραβήξουμε μια κοινή πορεία που θα έχει ένα συγκεκριμένο πέρας. Θέλω να αναφερθώ σε μερικά συγκεκριμένα ζητήματα για να ολοκληρώσω, αγαπητέ Πρόεδρε, τα οποία νομίζω ότι μπορούν ν' αποτελέσουν κοινούς στόχους μας.
Θα πω συγκεκριμένα αυτά που νομίζω ότι είναι και τα σοβαρότερα που απασχολούν και εσάς ως Ομοσπονδία και εμάς ως Δημάρχους.
Πρώτο δίλημμα, το δίλημμα των συμβασιούχων. Με τους συμβασιούχους θέλω να ξέρετε, γιατί πολλές φορές διαβάζω και σε κάποια φύλλα εφημερίδων που είναι προσφιλής στόχος η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. να χτυπιέται ο Πρόεδρος, ο Γενικός Γραμματέας, γιατί είμαστε τα δυο προσφιλέστερα πρόσωπα σε μια - δυο εφημερίδες, με καθαρή διαστρέβλωση και ανυπόστατες κατηγορίες, θέλω λοιπόν να σας κάνω καθαρή ποια είναι η θέση της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε.
Πρώτον, είναι χρόνια τώρα που ζητούσαμε να μπει τέλος σ' αυτό το καθεστώς της ομηρίας. Δεύτερον, είναι καθαρό ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες συμβασιούχων. Προσέξτε, δεν ξεχωρίζω τους εργαζόμενους σε κατηγορίες. Υπάρχει μια κατηγορία ομηρίας που είχε να κάνει με τους ίδιους τους Δημάρχους και τις διάφορες Δημοτικές αρχές που κρατούσαν επί χρόνια εργαζόμενους, αυτούς λοιπόν ξεκάθαρα η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. είπε ότι δεν διεκδικεί κανένα πόρο, ο κάθε Δήμος και Δήμαρχος να πάει να τους μονιμοποιήσει και να βρει λεφτά να τους πληρώσει, όπως τους πλήρωνε τόσα χρόνια.
Και υπάρχει και η άλλη κατηγορία των μεταφερομένων αρμοδιοτήτων. Για την δεύτερη κατηγορία εμείς δεν είπαμε ποτέ να βγουν απέξω από τους Δήμους. Λέμε όμως το αυτονόητο ότι, είναι μεταφερόμενες οι αρμοδιότητες και θέλουμε τα λεφτά. Αυτοί οι εργαζόμενοι μέχρι τώρα και αναφέρομαι σε εργαζόμενους, οδηγούς, φύλακες, πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και πάει λέγοντας, αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να διευκρινίσουμε και το ξέρετε οι περισσότεροι γιατί δουλεύετε στους Δήμους, δεν πληρωνόταν ποτέ μέχρι τώρα από τους προϋπολογισμούς των Δήμων.
Πληρώνονταν από προγράμματα για τον κρατικό προϋπολογισμό και έτσι πρέπει να εξακολουθήσουν, γιατί αυτό επιβάλλουν και το Σύνταγμα και οι νόμοι. Σεβασμός λοιπόν στο Σύνταγμα, δεν μιλάμε για άλλους 15.000 - 17.000 συμβασιούχους που μονιμοποιούνται με τον 164 και οφείλει ο κάθε Δήμος να πάει να βρει τα λεφτά. Όπως μέχρι τώρα τους πλήρωνε ο κ. Δήμαρχος που τους είχε με συμβάσεις έργου και τέτοια, να πάει να τα βρει και τώρα τα λεφτά να τα πληρώσει. Αυτή είναι η καθαρή θέση που έχει η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. σε ότι αφορά το θέμα των συμβασιούχων.
Δεύτερον. Το ζήτημα των παραμεθορίων περιοχών που ζήτησε ο Πρόεδρος να τοποθετηθώ, πόσο μάλλον που είμαστε εδώ στη Δωδεκάνησο που είναι μια από τις περιοχές. Κοιτάξτε να δείτε συνάδελφοι, ξέρετε πολύ καλά, γιατί πρέπει να ακούσετε ένα ξεκάθαρο ναι χωρίς καμιά δεύτερη κουβέντα, θα σας εξηγήσω γιατί όμως, όχι γιατί λέμε ναι σε όλα, υπάρχει μια κινητικότητα στους Δήμους, προσλαμβάνονται δηλαδή με τον ΑΣΕΠ και με την πρώτη ευκαιρία φεύγουν, μια κινητικότητα, που όσο φεύγουμε από το κέντρο και φθάνουμε στις παραμεθόριες περιοχές μεγαλώνει, στις δε παραμεθόριες περιοχές αυτή η κινητικότητα παίρνει ένα χαρακτήρα κυριολεκτικά απειλής διάλυσης των Δήμων. Αυτή είναι η αφετηρία, εγώ δεν θέλω να χαϊδεύω τα αυτιά σας.
Η δική μας αφετηρία είναι ότι βλέπουμε πώς οι παραμεθόριες περιοχές, είναι κάτι σαν σουρωτήρι, κάνουν διαγωνισμούς, κάνει 3 με 3,5 χρόνια το ΑΣΕΠ για να ολοκληρώσει το διαγωνισμό, πάει ορκίζεται ο υπάλληλος καθαριότητας, μηχανικός, οικονομολόγος, με το διπλογραφικό, για τούτο για το άλλο, γι' αυτά που μας λένε για την διαφάνεια και όλα αυτά, μετά από 3 μήνες ή 5 προσλαμβάνεται κάπου κοντύτερα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη και φεύγει.
Κατά συνέπεια πρέπει να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα και ένα από τα μέτρα είναι, η πλήρης επέκταση όλων των δικαιωμάτων που έχουν οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και στους εργαζομένους στην Αυτοδιοίκηση.
Αυτό όμως η κυβέρνηση και εκεί πρόεδρε αντιδράσαμε και το ξέρεις, το μετέφερε εντελώς παράνομα και αντισυνταγματικά και χωρίς βέβαια να ζητήσει ούτε την γνώμη την δική μας, ούτε τη δική σας, στους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους. Μα τι είναι οι κεντρικοί αυτοτελείς πόροι; Μέχρι τώρα δεν έχουμε καταφέρει τα τελευταία 15 χρόνια μια χρονιά να πάρουμε αυτά που προβλέπει ο νόμος 1828. Θα χρηματοδοτούνται και επιδόματα κατοικίας στις παραμεθόριες περιοχές από τους Κ.Α.Π.;
Τόσο πολύ κοστίζει ένα πρόγραμμα από τον κρατικό προϋπολογισμό, αυτή είναι η δική μας θέση. Σ' αυτό τον αγώνα θέλουμε να είμαστε μαζί. Όπως μαζί θέλουμε να είμαστε και στον αγώνα των συμβασιούχων.
Κύριε Πρόεδρε, το τρίτο θέμα το οποίο θέλω να θέσω και στο οποίο πραγματικά θα θέλαμε τη θέση του Συνεδρίου και εμείς μετά το πέρας των εργασιών, είναι το θέμα των μονίμων και αορίστου χρόνου.
Θέλω λοιπόν να σας πω το εξής: Ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα φυσικά, γιατί εσείς είστε περισσότερα χρόνια από μας και θα είστε περισσότερα χρόνια από μας στους Δήμους, ότι οι συνάδελφοί σας που είναι αορίστου χρόνου, δε μπορούν να τοποθετηθούν στο οργανόγραμμα, γνωστό το πρόβλημα.
Θέλω λοιπόν να σας θέσω ένα ζήτημα: Το συζήτησα προχθές με τον Υπουργό, τον κ. Παυλόπουλο, μου είπε ότι πρέπει να γίνει συνταγματική αναθεώρηση. Ρώτησα τον εισηγητή της προηγούμενης συνταγματικής αναθεώρησης τον κ. Βενιζέλο τον οποίο τότε επίσης είχα ενοχλήσει ως ΚΕΔΚΕ, μου είπε ότι είναι ειλημμένο. Εγώ δεν είμαι συνταγματολόγος, ενδεχόμενα να μπορούμε να το λύσουμε και μέσα από τον κώδικα των δημοτικών υπαλλήλων. Επειδή δε γνωρίζω το θέμα, δεν είναι το συνταγματικό ή το νομικό, εγώ ξέρω κάτι: Ότι το κομμάτι των εργαζομένων αορίστου χρόνου, με διάφορες διαδικασίες που καλώς ή και κακώς αν θέλετε, από τη Βουλή των Ελλήνων μονιμοποιήθηκαν διάφορες κατηγορίες και μετατράπηκαν στη βάση τους σε αορίστου χρόνου τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων που είναι εκείνο.
Δεύτερο κομμάτι εργαζομένων είναι αυτό που έρχεται τώρα με το 164, που όλοι γίνονται αορίστου χρόνου. Τρίτο κομμάτι, προσέξτε, είναι ένα τεράστιο κομμάτι. Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς που άκουσα νωρίτερα για τις επιχειρήσεις, με το νέο κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, με τις διαδικασίες που έχουμε κάνει σε σύμφωνη γνώμη ΚΕΔΚΕ - Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., η κυβέρνηση και η σημερινή και η προηγούμενη, καταφέραμε σ' αυτό να βρούμε μια συμφωνία, θα έχουμε μέχρι τις 31/12/2007 κατάργηση πολλών επιχειρήσεων και κατοχυρώσαμε πλήρως το δικαίωμα των εργαζομένων που θα πάνε σε προσωποπαγείς θέσεις στους Δήμους, δε θ' απολυθούν, το ζήτημα είναι όμως ότι θα είναι και αυτοί αορίστου χρόνου.
Κινδυνεύει δηλαδή η Αυτοδιοίκηση τα επόμενα χρόνια με τις τελευταίες δυο μονιμοποιήσεις με νόμους, γέμισαν με κάποιες χιλιάδες αορίστου χρόνου, το 164 θα προσθέσει περίπου, προσέξτε, 25-30.000 αορίστου χρόνου, έρχεται η ιστορία των επιχειρήσεων, άγνωστος αριθμός αορίστου χρόνου και αυτό το ζήτημα νομίζω πρέπει να το δούμε ως μείζον ζήτημα. Θα γεμίσουμε ξαφνικά με δυο ισοδύναμες κατηγορίες που θα είναι διαφορετικών ταχυτήτων. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε υπεύθυνα ως ΚΕΔΚΕ και Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., δε χρειάζεται να περιμένουμε την κυβέρνηση. Εμείς πρέπει να το αντιμετωπίσουμε το ζήτημα γιατί θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αύριο στην Αυτοδιοίκηση, και των εργαζομένων και των αιρετών.
Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, δε μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από τέτοιες διαφορές. Να εξισώσουμε, δεν ξέρω τι θα κάνουμε, να δώσουμε τη δυνατότητα μετατροπής των αορίστων σε μονίμους, εμείς αυτό λέμε. Όπως είχε δώσει παλαιότερα ο νόμος το δικαίωμα, να δώσουμε το δικαίωμα να μετατρέψουμε τις συμβάσεις, όσοι δε θέλουν ας τις κρατήσουν ως έχουν, αλλά να δοθεί αυτό το δικαίωμα, αυτή η δυνατότητα. Γιατί είναι πολλές χιλιάδες.
Το επόμενο ζήτημα που θέλω να θέσω, το προτελευταίο, έχει να κάνει με τα 55 ευρώ. Με τα 55 ευρώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα εμείς φυσικά και το ξέρει η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. Το πρόβλημά μας είναι άλλο όμως. Αν θέλετε ακούστε, γιατί υπάρχουν δυο σοβαρά προβλήματα. Αυτό ήδη έχει πάρει το δρόμο του και θα έρθει ως εγκύκλιος να μπεις τη μισθοδοσία. Δε σχολιάζω κάτι το οποίο και να θέλω εγώ ν' αλλάξει δε μπορεί να αλλάξει, εγώ θέλω να σχολιάσω κάτι και σας παρακαλώ να μ' ακούσετε.
Υπάρχει ένα πρόβλημα με τα 55 ευρώ. Το ίδιο το αίτημα το ξέρει η Ομοσπονδία, το στηρίξαμε γιατί αυτά που γίνονταν στο 90% των Δήμων με τα ρούχα έπρεπε να σταματήσουν. Είναι μια καθαρή λύση σε ένα πρόβλημα που κουβαλάμε χρόνια. Γι αυτό και επί της αρχής είχαμε συμφωνήσει από πρόπερσι σ' αυτή τη λογική, το ξέρει η Ομοσπονδία. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι όπως συμφωνήθηκε νυχτιάτικα, θα μου πείτε δε γίνεται αλλιώς σε μια απεργία, έτσι λύνονται αυτά τα ζητήματα κάποιες φορές, υπάρχει όμως ένα ζήτημα. Ξεκινήσαμε εδώ και τρεις μήνες και μαζεύουμε τα στοιχεία απ' όλους τους δήμους. Στους μικρούς δήμους ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι μέχρι τώρα, εκεί δηλαδή που είχαν Γραμματείς Κοινοτήτων και τέτοια πράγματα, δε δίνουν σε κανέναν εργαζόμενο μέχρι τώρα επίδομα ρούχων.
Σ' αυτούς τους δήμους ξαφνικά θα πάει πρώτη φορά μια δαπάνη. Επίσης η άλλη κατηγορία δήμων που έχει το πρόβλημα είναι οι πολύ μεγάλοι δήμοι, αυτοί που έκαναν διαγωνισμούς στην Αθήνα, το ξέρει ο Πολυμερόπουλος, όπου έχουμε υπερδιπλασιασμό της δαπάνης. Εάν δεν καταλαβαίνετε κάποιοι δήμοι κάτω των 5.000, που έχει ο άλλος ας πούμε δέκα Γραμματείς, 55 ευρώ επί 12 μας κάνει 660 το χρόνο, τους λες του άλλου για δέκα υπαλλήλους, λέει 6,5 χιλιάρικα και δεν τα έχει και μέχρι τώρα ήταν μηδέν η δαπάνη του.
Εγώ λοιπόν θέλω να πω ότι αυτό το ζήτημα πρέπει να είναι η αφορμή για να μπει τέλος σε μια κατάσταση απαράδεκτη εδώ και χρόνια, από το '99 και μετά που εισήχθησαν οι συλλογικές συμβάσεις στο Δημόσιο, όπου ζητήσαμε μετ' επιτάσεως από την τότε πολιτική ηγεσία να συμμετέχει η ΚΕΔΚΕ ισότιμα ως τρίτος εταίρος στις συλλογικές συμβάσεις και απερρίφθη από την προηγούμενη κυβέρνηση, έκανε ένα μισό και δειλό βήμα η σημερινή κυβέρνηση, ο κ. Παυλόπουλος, πέρασε μια διάταξη που τελικά δεν κατοχυρώνει την ΚΕΔΚΕ να συμμετέχει ισότιμα στις διαπραγματεύσεις.
Η ΚΕΔΕΚ πρέπει να συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις ακριβώς για να προλαβαίνει τέτοιες καταστάσεις. Θα μπορούσε ενδεχόμενα αυτό το ζήτημα να τεθεί, όχι να πάει παραπίσω με απεργία για ικανοποίηση του αιτήματος. Θα μπορούσε να ειδωθεί ακόμα και με μια ανακατανομή πόρων υπέρ αυτών των κατηγοριών δήμου για παράδειγμα. Εγώ όμως θέλω να πω ότι στις ισοπεδωτικές λογικές πρέπει να βάλουμε τέρμα και η ΚΕΔΚΕ πρέπει να συμμετέχει στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Νομίζω ότι η στάση της ΚΕΔΚΕ τα τελευταία 7 χρόνια που έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρός της, με τη συγκεκριμένη ηγεσία που έχει η ΚΕΔΚΕ, δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου, αναφέρομαι σε μια συλλογική ομάδα γιατί πολλά πρόσωπα έχουμε κάνει και τις δυο θητείες μαζί, αν η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. έχει έφεση στη συγκεκριμένη ηγεσία της ΚΕΔΚΕ δεν ξέρω πώς θα μπορέσει πραγματικά να βρει καλύτερη. Έχουμε συναινέσει σε μια σειρά ζητήματα, από το πριμ παραγωγικότητας μέχρι τα επιδόματα ρούχων, τη μετατροπή του εκλογικού. Δηλαδή αυτά τα ξεχνάμε;
Εμείς έχουμε θέση, αυτή που σας είπα νωρίτερα. Θέλουμε καλύτερους μισθούς, θέλουμε εργαζομένους με ψηλά το κεφάλι γιατί μόνον έτσι θα κάνουμε ισχυρή Αυτοδιοίκηση. Είναι καθαρή η θέση που έχουμε. Μη μου λέτε ο καθένας να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με το Δήμαρχό του ρε παιδιά, εγώ σας μιλάω για τη συλλογική μας έκφραση, την ΚΕΔΚΕ. Και σ' αυτή τη λογική Πρόεδρε θέλω να κάνω ένα μικρό σχόλιο για τα βαρέα και ανθυγιεινά και παρακαλώ λίγο την προσοχή σας.
Φυσικά και δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα, ήταν όμως το κυρίαρχο αίτημα της απεργίας. Η επέκταση και η άρση μιας ανισότητας και αδικίας σε βάρος των εργαζομένων στα κοιμητήρια, στα απορριμματοφόρα, στις χωματερές, στους ΧΥΤΑ, στον καθαρισμό, στην αποχέτευση και πάει λέγοντας, οι γνωστές, οι συγκεκριμένες κατηγορίες. Είναι μια τεράστια αδικία που γίνεται επί χρόνια και πρέπει αυτή η αδικία να σταματήσει.
Στο ζήτημα των βαρέων και ανθυγιεινών λοιπόν συνάδελφοι, υπάρχει ένα ζήτημα κατ' αρχήν: Την περασμένη Δευτέρα, προχθές, πήγαμε στο Υπουργείο Εσωτερικών να ξεκινήσουμε η τριμελής Επιτροπή ΚΕΔΚΕ - Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. - Υπουργείο, και ξαφνικά εκεί στο τραπέζι και η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. -εγώ δεν είμαι αρμόδιος για να πω ποια Ομοσπονδία έπρεπε να είναι, η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ως γνωστόν αποχώρησε ακριβώς για λόγους αρχής, σαν η πλέον αντιπροσωπευτική Οργάνωση.
Εγώ από το βήμα του Συνεδρίου θέλω να πω καθαρά ότι δε μπορεί μέσα από τέτοιους διαδικαστικούς χειρισμούς, να μη ξεκινήσει αυτή η διαδικασία για την οποία έχουμε δεσμευτεί και τα τρία μέρη, άσχετα αν η ΚΕΔΚΕ για κάποιους λόγους δε συμμετέχει επίσημα αλλά θεσμοθετημένα συμμετέχει κατόπιν πρόσκλησης από τον Υφυπουργό, τον κ. Νάκο.
Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., η ΚΕΔΚΕ και το Υπουργείο νομίζω πως έχουν όλο το κύρος και την εκπροσώπηση τόσο των Δημάρχων όσο και της κυβέρνησης όσο και των εργαζομένων, να λύσουμε το πρόβλημα, δε νομίζω ότι χρειαζόμαστε τέταρτο και πέμπτο εταίρο στο τραπέζι. Και θέλω αυτό να είναι καθαρό απ' τη δική μας πλευρά τουλάχιστον. Να μη χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι. Πρέπει να πιέσει και η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. το Υπουργείο για να μην πάμε πίσω. Αφού δέχτηκε η κυβέρνηση να ανοίξει ο διάλογος, αυτός ο διάλογος πρέπει να ανοίξει και να φτάσει σε ένα πέρας.
Δεύτερον: Πιστεύω φίλες και φίλοι και παρακαλώ λιγάκι την προσοχή σας, στα βαρέα και ανθυγιεινά δεν πρέπει να ακολουθήσουμε ισοπεδωτικές λογικές. Εμείς είχαμε μια αντίρρηση, αν σ' αυτό αναφέρεστε, στο να περάσει αυτόματα και καθολικά ο κανονισμός του ΙΚΑ στους μόνιμους συλλήβδην και ανεξαρτήτως ειδικοτήτων. Προσέξτε, ανοίγει το Ασφαλιστικό. Εγώ τι πιστεύω: Ξέρετε όπως ξέρω κι εγώ, πάρα πολλούς οικοδόμους σε δήμους, μονίμους ή αορίστου, δεν έχει σημασία, οι οποίοι δουλεύουν ακριβώς κάτω από τις ίδιες συνθήκες που δουλεύουν οι συνάδελφοί τους οι οικοδόμοι στον ιδιωτικό τομέα.
Ξέρω όμως και αρκετούς όπως ξέρετε κι εσείς, σε πολλούς δήμους, τον δικό μου να σας πω για να μην πάω και μακρύτερα, που έχουν ν' ανέβουν 25 χρόνια σε σκαλωσιά ή σε γιαπί και δουλεύουν 32,5 ώρες την εβδομάδα. Αυτά τα ζητήματα δε μπορούμε να τα κρατάμε εν κρυπτώ. Αυτό το ζήτημα είναι ένα ζήτημα που κάποιοι που θέλουν να θέσουν σε αμφισβήτηση όλο το καθεστώς βαρέων και ανθυγιεινών, με τη γνωστή πολιτική των Μέσων Ενημέρωσης -είδατε τι ωραία προβάλλανε τις απόψεις τους για τα 60, για τα 80 αν πω εγώ εδώ από το Συνέδριο θα με παίζουν όλα τα κανάλια, αν πω να παίρνουν όλοι σύνταξη στα 80 θα με παίζουν όλα τα κανάλια ευχαρίστως για δέκα μέρες.
Πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι είμαστε ένα περιβάλλον πολιτικό και γενικότερα κοινωνικό, όπου θα έλεγα ότι οι δυνάμεις που πιστεύουν ότι πρέπει να προστατευθεί η εργασία και η αξιοπρέπειά τους, δεν ξέρω αν είμαστε πλειοψηφία. Και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και ενωμένοι και αγωνιστικοί. Εγώ λοιπόν λέω στα βαρέα και ανθυγιεινά να πάμε ανάποδα: Ποιες είναι οι αυτονόητες ειδικότητες; Εγώ δε λέω να αφαιρέσουμε από καμιά ειδικότητα που είναι σήμερα στα βαρέα, να ξεκινήσουμε μία μία. Η καθαριότητα είναι; Είναι, αδιαμφισβήτητα μέσα. Αυτοί που είναι στην εκταφή νεκρών είναι μέσα; Είναι. Η αποχέτευση; Μέσα. Μία μία κατηγορία μπορούμε να έχουμε τελειώσει Πρόεδρε σε λιγότερο από ένα μήνα. Στο 90% έχουμε να λύσουμε το αυτονόητο.
Επίσης θέλω να βάλω και μια άλλη διάσταση που η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και η ΚΕΔΚΕ οφείλουν να τη δουν όπως και η κυβέρνηση. Υπάρχουν σύγχρονα ζητήματα σύγχρονα προβλήματα που δημιουργούνται από τη νέα τεχνολογία. Ερώτηση: Ακούμε χίλια πράγματα για κεραίες, για οθόνες κτλ. Γνωρίζετε αν τελικά υπάρχουν ζητήματα; Εγώ δεν έχω υπεύθυνη γνώμη, ούτε ναι μπορώ να πω ούτε όχι. Δεν πρέπει να το ψάξουμε; Εγώ έχω τη θέση δηλαδή και θέλω να την κάνω καθαρή, εγώ πιστεύω και θα σας μιλήσω με ξεκάθαρους όρους για να μην είμαι στο γύρω γύρω, πιστεύω ότι ο υφιστάμενος κανονισμός του ΙΚΑ σε ό,τι αφορά την Αυτοδιοίκηση αν τον πάμε για καθολική επέκταση στην Αυτοδιοίκηση και στη συνέχεια στο υπόλοιπο Δημόσιο, έχει πολλά σημεία που μπορεί να σκαλώσει κάποιος να μας γελοιοποιήσει όλους μαζί και να περάσει μια νεοφιλελεύθερη λύση για το Ασφαλιστικό.
Αντίθετα, πιστεύω ότι η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τη συγκεκριμένη ηγεσία της ΚΕΔΚΕ και να κάνουμε το Ασφαλιστικό της Αυτοδιοίκησης πιλότο για το υπόλοιπο Ασφαλιστικό. Αφού ένα κομμάτι της εργοδοσίας έχει μια τέτοια συγκεκριμένη αντίληψη, εγώ λέω να το τολμήσουμε και να δοκιμάσουμε. Να κάνουμε αρίθμηση προς το συμφέρον χιλιάδων εργαζομένων και να στείλουμε ένα μήνυμα. Μήνυμα και υπευθυνότητας αλλά και επέκτασης δικαιωμάτων.
Όχι με αλχημείες να μειώσουμε, να επεκτείνουμε δικαιώματα. Όχι να μειώσουμε. Με αυτή τη συγκεκριμένη λογική, εγώ προτείνω να καθίσουμε στο τραπέζι. Με αυτή τη συγκεκριμένη λογική εμείς Πρόεδρε προτείνουμε να ξεκινήσει το τραπέζι του Ασφαλιστικού, φτάνει η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., η ΚΕΔΚΕ και η κυβέρνηση, δε χρειάζεται τέταρτος στο τραπέζι και νομίζω ότι πρέπει να αξιοποιηθεί.
Είπε κάτι ο Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, μίλησε για μεγάλες προκλήσεις, για αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, για σπάσιμο των δομών, για υγεία, παιδεία, απασχόληση, για μια Οργάνωση άλλου τύπου, ενός σύγχρονου κράτους με επίκεντρο την Αυτοδιοίκηση. Θέλω λοιπόν να πω ότι σε τούτον εδώ το χώρο, ακριβώς εδώ μέσα σ' αυτό τον ίδιο χώρο τον συνεδριακό, πριν από λίγους μήνες κάναμε ένα Συνέδριο που πιστεύω πως θ' αναδειχθεί στο διάβα του χρόνου ιστορικό. Περιγράψαμε για πρώτη φορά με τόσο μεγάλη σαφήνεια πώς βλέπουμε εμείς ένα σύγχρονο κράτος και ποιο ρόλο σ' αυτό το σύγχρονο κράτος παίζει η Αυτοδιοίκηση.
Κάναμε προτάσεις όχι μόνο προωθημένες αλλά και ιδιαίτερα τεκμηριωμένες, αξιοποιώντας το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης που εδώ και ένα χρόνο έχουμε ιδρύσει. Πιστεύω και εύχομαι προς το συμφέρον των οποίων εργαζομένων πρώτα απ' όλα, για το συμφέρον της Αυτοδιοίκησης, για το συμφέρον τελικά όλων των Ελλήνων πολιτών, το ίδιο ιστορικό να αποδειχθεί και το Συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και απ' την καρδιά μου πραγματικά και συνειδητά εύχομαι κάθε επιτυχία. Καλή επιτυχία στο Συνέδριο. Ευχαριστώ.