ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΛΟΥΚΑ ΚΟΤΣΑΔΑΜ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ Κ.Κ.Ε.
ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΟΥ 35 ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, επιτρέψτε μου κατ' αρχήν να σας ευχαριστήσω εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τη δυνατότητα που μας δίνετε να χαιρετίσουμε το Συνέδριό σας. Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να θέσουμε στο Συνέδριό σας και να σας πούμε τη γνώμη μας, την εκτίμησή μας για ένα δυο σοβαρά ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζομένους.
Ένα πρώτο ζήτημα: Το κόμμα μας εκτιμά ότι η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου, των πολιτικών τους εκπροσώπων, γενικά του καπιταλισμού σε βάρος των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, θα ενισχυθεί και θα γενικευθεί. Σ' αυτό οδηγούν οι αντικειμενικές εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, όπως για παράδειγμα η όξυνση των αντιθέσεων, ο διευρυνόμενος ανταγωνισμός, η συνεχιζόμενη τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους και άλλοι παράγοντες.
Όπως και αν διαχειριστεί η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ την καπιταλιστική οικονομία της χώρας μας, όποιους ελιγμούς και αν επιχειρήσουν, όποιο μοντελάκι και αν επιλέγουν, το σουηδικό, το ιρλανδικό ή όποιο άλλο, η πολιτική τους μόνο ωδίνες για τους εργαζομένους θα φέρει.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να περιμένουμε γενίκευση των απειλών των επεμβάσεων των πολέμων σε βάρος λαών όπως Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Κούβα, Κορέα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Σουδάν κτλ. Ο πόλεμος, οι επεμβάσεις χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά από τους ιμπεριαλιστές για να επεκτείνουν, να εντείνουν την εκμετάλλευση, την υποταγή των λαών. Αποτελούν διέξοδο στη γενικευμένη καπιταλιστική κρίση. Τα περί αντιμετώπισης της τρομοκρατίας που πολλές φορές οι ίδιοι τη δημιουργούν, όμως δε βαφτίζουν τα λαϊκά κινήματα τρομοκράτες, είναι απλά φύλλα συκής.
Η συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτές τις επεμβάσεις και τους πολέμους θα συνεχιστεί. Θα μεγαλώσει με τη συμφωνία και τη γνώμη και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό δεν εκφράζει απλά μια στάση υποτέλειας και υποταγής. Κάτι τέτοιο το επιβάλλουν πριν απ' όλα τα συμφέροντα των καπιταλιστών της χώρας μας και βεβαίως το αίσθημα αλληλεγγύης και η ανάγκη αλληλοϋποστήριξης των καπιταλιστών μέσα στους ανταγωνισμούς τους.
Γι αυτό η χώρα μας δε σύρεται, συναποφασίζει και συμβάλλει αποφασιστικά στη διάπραξη εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού. Η γραμμή της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της κερδοφορίας του κεφαλαίου που οδήγησε σε γενικευμένη επίθεση ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων μας, τις προηγούμενες δεκαετίες, από την οποία επίθεση μετέτρεψε απώλειες σοβαρών κατακτήσεων, θα γίνει προσπάθεια να συμπληρωθεί, να βαθύνει με νέα μέτρα, με νέους κύκλους βαθιών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.
Οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ συνεπικουρούμενες και περισσότερες των περιστάσεων από την ηγεσία του Συνασπισμού, θα υπηρετούν αταλάντευτα την ανάγκη, τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας για μια ακόμα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Την ονομάζουν ευελιξία αγοράς εργασίας. Μεγαλύτερη απελευθέρωση στα ωράρια εργασίας μέχρι και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων. Χειροτέρευση του Ασφαλιστικού και πολλά άλλα τέτοια ζητήματα τα οποία θα μπουν άμεσα μπροστά μας.
Όποιος δυσπιστεί μπορεί να ξαναδιαβάσει το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, του κ. Τσιτουρίδη, Φλωρίδη, Διαμαντοπούλου, του κ. Παπαδόπουλου, του κ. Παπανδρέου. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν με αλληλοϋποστήριξη και συνέχεια της πολιτικής τους να προωθούν την προσαρμογή της Δημόσιας Διοίκησης και του κράτους της ανάγκης της καπιταλιστικής οικονομίας για αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών, για συγκέντρωση και συγκεντρωποίηση του κεφαλαίου.
Μετέτρεψαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη Δημόσια Διοίκηση συνολικά σε μοχλό κατάργησης της μονιμότητας, της γενίκευσης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε μοχλό υλοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων σε όλους τους τομείς, σε φορολογικές ληστείες και καταστολή, ανεξάρτητα από τις φραστικές περικοκλάδες για το έργο αυτό το οποίο θα συνεχίσουν. Αυταπάτες μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας για το τι μπορούμε να περιμένουμε από την καπιταλιστική ανάπτυξη, την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, δεν επιτρέπονται. Εξελίσσονται πια σε χαρακίρι.
Πρέπει να γίνει συνείδηση πως μόνο η γενίκευση των ταξικών λαϊκών αγώνων μπορεί να φρενάρει την επιθετικότητα των καπιταλιστών και των αστικών κομμάτων. Μόνο η αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η απόρριψη της παραφιλολογίας ότι η ευημερία των εργαζομένων περνάει μέσα από το καπιταλιστικό υπερκέρδος, μπορεί να δώσει λύσεις και προοπτική στους αγώνες τους.
Ένα δεύτερο ζήτημα: Οι πλειοψηφίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ αλλά και αρκετών Ομοσπονδιών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, επιμένουν σταθερά στη γραμμή στήριξης της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής ενοποίησης, του κοινωνικού εταιρισμού, παρά το γεγονός ότι η γραμμή αυτή οδήγησε και οδηγεί την εργατική τάξη σε συνεχιζόμενες απώλειες δικαιωμάτων και ήττες. Η επιμονή αυτή έχει την εξήγησή της. Οι πλειοψηφίες αυτές είναι ενεργά τμήματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που έχουν και υλοποιούν αντεργατική αντιδραστική πολιτική.
Αποτελούν πια μια εδραιωμένη εργατική αριστοκρατία που το μεγαλύτερο κομμάτι της απολαμβάνει οικονομικών απολαβών, προνομίων της εξουσίας. Γι αυτό και μια ακόμη χρονιά, τα αιτήματα διαμόρφωσαν οι συγκεκριμένες πλειοψηφίες. Δε θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν και δεν αμφισβήτησαν την ουσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή της κερδοφορίας των καπιταλιστών και τον ρόλο του αστικού κράτους ως θεματοφύλακα αυτής της κερδοφορίας.
Δε θα μπορούσαν να είναι και δε θα ήταν διαφορετικά τα αιτήματα αυτά ενάντια στις ενωσιακές κατευθύνσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις, στον ελεύθερο ανταγωνισμό, την ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση, στο κράτος, στους ΟΤΑ. Γι αυτό αυτές οι πλειοψηφίες φτάνουν να υπογράφουν διετή σύμβαση που προβλέπει 7 λεπτά αύξηση την ημέρα για το 2006, την ίδια ώρα που ο βασικός μισθός είναι 600 ευρώ και δεν καλύπτει ούτε το κόστος ενός σπουδαστή ή ενός φοιτητή.
Γι αυτό οι πλειοψηφίες αυτές φτάνουν όσο τραγελαφικό κι αν είναι, να συμφωνούν με τις αναδιαρθρώσεις π.χ. της ιδιωτικοποίησης και να ζητούν ταυτόχρονα από τους καπιταλιστές, τον ΟΤΕ, την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, τη ΔΕΗ, τα Ναυπηγεία, τους εργολάβους των ΟΤΑ, σε διάφορα Υπουργεία, να επιδείξουν κοινωνική ευθύνη, να σεβαστούν τις εργατικές κατακτήσεις. Αυτές άλλωστε ήταν οι ανακοινώσεις της ΓΣΕΕ και των ΔΕΚΟ αν αμφιβάλλετε φυσικά, αν αμφιβάλλει κανείς.
Γι αυτό οι συγκεκριμένες πλειοψηφίες δε μπόρεσαν ποτέ να σταθούν ενάντια στη Νέα Δημοκρατία, την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στους Δημάρχους τους, στους Νομάρχες τους, όταν αυτοί ανοιχτά έπαιρνα μέτρα υπονόμευσης καταστολής των αγώνων όπως π.χ. έκαναν στους ναυτεργάτες, στην απεργία του κλάδου σας, σε άλλων ειδών κινητοποιήσεις, όταν στρέφονται ευθέως ενάντια στους αγώνες και τα αιτήματά τους.
Τα όρια των συγκεκριμένων πλειοψηφιών αυτών ως κάποιες αποσπασματικές κινητοποιήσεις με τη μορφή τουφεκιάς, χωρίς καμία προσπάθεια για την επιτυχία τους, τέτοια κάνουν που ούτε την περιφρούρησή τους έτσι να δώσουν ώστε να έχουν και κάποιο αποτέλεσμα. Φτάνουν ως την προβολή κάποιων ξεκομμένων αποσπασματικών αιτημάτων και αγώνων κατά εργοστάσιο, κλάδο, συνειδητά αποσπασμένων από την ανάγκη του προβλήματος με ένα συνεκτικό πλαίσιο αιτημάτων και την αναγκαιότητα συντονισμένου αγώνα.
Για πολλοστή φορά οι εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα επιβεβαίωσαν ότι η τακτική αυτών των πλειοψηφιών λειτούργησε και λειτουργεί ως παράγοντας όξυνσης των προβλημάτων της εργατικής τάξης. Δουλεύει για την υποταγή των εργαζομένων. Οι ίδιες εμπειρίες του κλάδου σας, τα συμπεράσματα από την πρόσφατη κινητοποίησή σας και από την προηγούμενη, μπορούν να μας πείσουν ότι μόνο οι δυνάμεις της ΔΑΣΚ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο σας, όσο και γενικότερα, πρόβαλλαν αιτήματα και διεκδικήσεις που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Μόνο αυτές μπόρεσαν να αναδείξουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, να υποδείξουν χωρίς μισόλογα τους υπαίτιους, να στραφούν ενάντιά τους, να περιφρουρήσουν με όσες δυνάμεις είχαν τους αγώνες. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν οι αγώνες των ναυτεργατών, στις ΔΕΚΟ, στις Τράπεζες, στις πρόσφατες απεργίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ αλλά και αυτή των ταξικών Συνδικάτων στις 13 του Απρίλη και του εορτασμού της Πρωτομαγιάς.
Αναμφισβήτητα αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, η ανάπτυξη, ο προσανατολισμός και η αποτελεσματικότητα των αγώνων, η ικανότητα της τάξης μας να αμυνθεί στην επίθεση που δέχεται, συνδέεται όλο και πιο καθοριστικά με την αποδυνάμωση του εργοδοτικού, του κυβερνητικού συνδικαλισμού με την αποφασιστικό ενίσχυση και ισχυροποίηση του πανεργατικού αγωνιστικού μετώπου, των Συνδικάτων, των παρατάξεων και των κινήσεων που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του.
Ταυτόχρονα, από κανέναν μας και από καμιά δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η συνδικαλιστικοί αγώνες από μόνοι τους όσο καλά οργανωμένοι και αν είναι, δε μπορούν να αλλάξουν την εκμεταλλευτική βάρβαρη φύση του καπιταλισμού.
Γι' αυτό η συγκρότηση του λαϊκού μετώπου που προτείνει το κόμμα μας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, ο δρόμος διεκδίκησης της λαϊκής εξουσίας, είναι ο μοναδικός δρόμος αντίστασης και προοπτικής για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Είναι προς όφελός μας, προς όφελος των οικογενειών μας, η αποδυνάμωση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στα συνδικάτα, στους δήμους, παντού, να ενισχυθεί το ΠΑΜΕ, η δημιουργία των προϋποθέσεων για την συγκρότηση του λαϊκού μετώπου. Ευχαριστώ.