ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
κ. ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΑΘΗΝΑ - ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2004
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι νομίζω ότι είναι σημαντικό Συνέδριο, όχι μόνο για τα οργανωτικά αλλά και για ένα άλλο κρίσιμο θέμα. Έχουμε κάνει έναν μεγάλο κύκλο, όπου οι πολιτικές στην Αυτοδιοίκηση ήταν μέσα σε μια διαχειριστική λογική, σε ένα διαχειριστικό πλαίσιο.
Οι καιροί σήμερα, τα ίδια τα προβλήματα απαιτούν μια νέα στρατηγική προσέγγιση, ένα νέο όραμα. Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι θεσμοί της Αυτοδιοίκησης, από λαϊκοί θεσμοί, για να συμφωνήσω με το σύνθημα, βαθμιαία μετατρέπονται σε άλλους Οργανισμούς, που θα έλεγα ότι δεν διαθέτουν το στοιχείο του εκσυγχρονισμού και το στοιχείο του εκσυγχρονισμού και της αξιοποίησης των νέων δυνατοτήτων, μεθοδολογιών ή τεχνολογικών μέσων στην παραγωγή υπηρεσιών, θα έπρεπε να οδηγήσει στο να υπάρχει συγκροτημένη η κοινωνική Διοίκηση μέσα στους λαϊκούς θεσμούς.
Οφείλω από αυτή την άποψη πάρα πολύ καθαρά και να κάνω μια πρόταση πρόκληση, να διαφοροποιηθώ και με την προσέγγιση της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. Και η πρόταση - πρόκληση είναι ότι τα συνδικάτα τον επόμενο χρόνο, απέναντι και σε αυτή τη λογική, τη λογική των αιτημάτων που ικετεύει από το κράτος τη χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης, χωρίς να ζητά τη ριζική αλλαγή της δομής του κρατικού προϋπολογισμού και του φορολογικού συστήματος, για να είναι ευθεία η χρηματοδότηση στους Οργανισμούς της Αυτοδιοίκησης και δυνατός ο έλεγχος από τον λαό και τον πολίτη για την κοινωνική ανταποδοτικότητα των πόρων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι λογική, η οποία στηρίζει τη δημοκρατία με τη λογική του βάθους και του περιεχομένου σε θεσμούς, όπως είναι ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης.
Άρα το συνδικαλιστικό κίνημα, όχι μόνο με αφετηρία αυτή την απαράδεκτη ποικιλία εργασιακών σχέσεων, αυτό το απαράδεκτο καθεστώς της ομηρίας εργαζομένων, με αυτές τις συμβάσεις σε θεσμούς όπως είναι ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης, σε θεσμούς που είναι όχι δίπλα στον πολίτη ή δίπλα στον λαό, υποτίθεται ότι προέρχονται, λειτουργούν και είναι μέσα από τον λαό, οφείλει να κάνει το μεγάλο βήμα και να θέσει προκλητικά ορισμένα θέματα.
Λένε πολλοί ότι τι να κάνουμε, δεν είναι ευέλικτο το Δημόσιο. Και επειδή δεν είναι ευέλικτο το Δημόσιο, πρέπει να αλλάζουμε τη δομή, τα νομικά σχήματα, τις μορφές των υπηρεσιών. Γιατί δεν αλλάζουμε το λογιστικό σύστημα του Δημοσίου; Γιατί πρέπει να αλλάζουμε τον χαρακτήρα των υπηρεσιών με έναν τρόπο που να μας οδηγεί στο τέλος να ερχόμαστε μετά από χρόνια στον κατασταλτικό έλεγχο, να γίνονται νομοθετικές παρεμβάσεις στη Βουλή για να νομιμοποιούνται οι δαπάνες και δεν πάμε να βρούμε στα πλαίσια του Δημοσίου, έναν πιο αποτελεσματικό ευέλικτο διαφανές όμως και ελεγχόμενο από τον πολίτη, σύστημα διαχείρισης.
Η αλλαγή στη δομή του προϋπολογισμού και του φορολογικού συστήματος, είναι μείζον θέμα προς αυτή την κατεύθυνση και είναι η πραγματική και αναγκαία μεταρρύθμιση που χρειάζεται κατά τη γνώμη μας η χώρα τα επόμενα χρόνια και όχι αυτές οι ετήσιες φορολογικές μεταρρυθμίσεις ή οτιδήποτε άλλο που οδηγούν σε μια εσωτερική αναδιανομή τους πόρους.
Πρέπει να ξέρει ο άλλος στο Δήμο του τι διατίθεται για το κοινωνικό δίκτυο, για το δίκτυο υποδομών ή για το δίκτυο κυκλοφορίας και πως αξιοποιείται. Και υπάρχει εδώ ένα κρίσιμο ζήτημα. Το ζήτημα ότι είναι άλλο η υπηρεσία και η εκλογή στους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και άλλο ο συνδικαλισμός. Δεν μπορούμε να κάνουμε συνδικαλισμό σε όλα.
Ο πολίτης πρέπει να ξέρει εάν φταίει η εθνική κυβέρνηση γι΄ αυτό που ο Δήμος δεν εξασφαλίζει ή φταίει ο Δήμος από την αξιοποίηση των πόρων. Οι Δήμοι είναι κοινωνικό κεφάλαιο, είναι λαϊκό κεφάλαιο και ως τέτοιο κεφάλαιο πρέπει να το υπερασπιστούμε. Και οφείλουμε σε αυτή τη λογική να αλλάξουμε και εμείς ρότα και να αλλάξουμε δυνατά ρότα. Να αλλάξουμε ρότα χωρίς να υπολογίσουμε την αντιπαράθεση ούτε με επικρατούσες πολιτικές απόψεις ούτε με επικρατούσες απόψεις σε άλλα όργανα.
Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μας συνάδελφε Μπαλασόπουλε πολιτική συμφωνία με την Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. σε αυτή τη λογική και σε αυτό το πλαίσιο. Και δεν υπάρχει και για έναν άλλο λόγο. Το μεγαλύτερο μέρος της δυσαρέσκειας του κόσμου, το οποίο καταγράφεται απέναντι στη δημόσια διοίκηση, το μεγαλύτερο μέρος, προέρχεται από την κατάσταση που επικρατεί στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και στον πρώτο βαθμό Αυτοδιοίκησης.
Αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε. Αν θέλουμε να πάμε τις εξελίξεις δυναμικά και πιο προοδευτικά, αν θέλουμε να έχουμε δημόσια διοίκηση στο κέντρο επιτελική εθνική στην υπηρεσία του πολίτη, οφείλουμε να λύσουμε ζητήματα τα οποία κρατούν ανάπηρους τους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης, ζητήματα τα οποία οδηγούν το θεσμό της Αυτοδιοίκησης έξω από τον χαρακτήρα, από τη φύση του, από αυτό το οποίο ως πρόταγμα ιστορικά στην πολιτική σκέψη, στη δράση, οι εργαζόμενοι και ο λαός στήριξαν.
Άρα εδώ θα έλεγα ότι να δούμε ένα μεγάλο Συνέδριο, με πρωτοβουλία των συνδικάτων, με ορίζοντα μέχρι τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, να συνοδευτεί από μια πολύ συγκεκριμένη μελέτη των θεμάτων της Αυτοδιοίκησης και να αναδείξουμε στην προμετωπίδα της παρέμβασής μας, μια νέα στρατηγική λογική, έναν άλλον ορίζοντα αλλαγών για την Αυτοδιοίκηση.
Το δεύτερο το οποίο θέλω να πω, είναι ότι οι οργανωτικές αλλαγές, που συζητήσαμε και εμείς στο πρόσφατο Συνέδριό μας, όπως και όλα τα ζητήματα τα οποία αφορούν τα βαρέα και ανθυγιεινά, τις μισθολογικές διεκδικήσεις, είναι θέματα τα οποία θα τα παλέψουμε αλλά οφείλουμε και εκεί να κάνουμε μια υπέρβαση.
Δεν πρέπει να περιοριστούμε στο εύρος των αιτημάτων, σε ότι αφορά τις αυξήσεις στους μισθούς. Πρέπει να δούμε όλες τις πτυχές, οι οποίες διαμορφώνουν το βιοτικό επίπεδο, τον πολιτισμό ζωής, την πραγματική οικονομία στην οικογένεια και στο νοικοκυριό του εργαζόμενου, έτσι ώστε να μπορέσουμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να στηρίξουμε πολύπλευρα και ουσιαστικά, το οικογενειακό εισόδημα, τον οικογενειακό προϋπολογισμό, τις ανάγκες των εργαζομένων.
Με αυτές τις δύο λογικές και στρατηγικές προσεγγίσεις, εκείνο το οποίο θέλω από την μεριά μου να τονίσω, είναι ότι πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη, να αλλάξουμε κερκίδα, να αλλάξουμε γήπεδο σε ότι αφορά τη θέση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Πρέπει τώρα να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο για την Αυτοδιοίκηση, ένα κεφάλαιο το οποίο απαιτεί ρήξεις, όχι μόνο με την κυβέρνηση αλλά και με τις αντιλήψεις που είναι κυρίαρχες στα πολιτικά κόμματα γύρω από αυτά τα ζητήματα, για να μπορέσουμε να ανοίξουμε όχι χαραμάδες, να ανοίξουμε ξανά κοινωνικούς δρόμους στην ανάπτυξη της Αυτοδιοίκησης, τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Σε αυτή τη λογική, νομίζω ότι χρειάζονται τρία πράγματα. Χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται πρωτοβουλία από τα συνδικάτα, χρειάζεται πάνω απ' όλα ενότητα και αγώνας. Σε αυτά τα τρία πράγματα, μπορούμε το Συνέδριό σας, μαζί με το Συνέδριο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., να το φέρουμε σε μια νέα δυναμική σύνθεση με τις εξελίξεις και τα προβλήματα, να διαμορφώσουμε νέο ορίζοντα, να δώσουμε άλλη δύναμη στους εργαζόμενους.
Με αυτές τις σκέψεις θεωρώ ότι το Συνέδριό σας δεν θα είναι απλά εποικοδομητικό, θα είναι παραγωγικό και στη σκέψη και στη δράση, δράση που σας καλώ να αποτυπωθεί και στο τριήμερο το αγωνιστικό για το εισόδημα, την απασχόληση και τα δικαιώματα της Γ.Σ.Ε.Ε. και της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., 12 με 15 Δεκέμβρη. Εκεί οφείλουμε να δώσουμε δυναμικά την παρουσία μας από τώρα σε μια νέα στρατηγική για το μέλλον. Ευχαριστώ.