30ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΝΑΡΞΗΧΙΟΣ – ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΜΑΪΟΥ 2001
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ
Γ.ΣΚΙΑΔΙΩΤΗΣ: Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, επιτρέψτε μου εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μας δίνετε να χαιρετίσουμε στο Συνέδριό σας.Ζούμε σε μια περίοδο που ποτέ άλλοτε τα επιστημονικό τεχνικά επιτεύγματα δεν παρείχαν τέτοιες και τόσες δυνατότητες να ζήσουν οι άνθρωποι καλύτερα. Αντί γι' αυτό όμως ο πόλεμος, η μακροχρόνια ανεργία, τα ναρκωτικά, η μαζική πείνα και η εξαθλίωση είναι η καθημερινή τραγική πραγματικότητα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αμύθητος πλούτος, χλιδή και εξουσία σε όλο και λιγότερα χέρια, φτώχεια και εξαθλίωση σε όλο και περισσότερους από την άλλη.
Ο 21ος αιώνας μπήκε αναδείχνοντας ως την βασικότερη αντίθεση της εποχής μας στην όλο και μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση της εργασίας από την μια και την ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από την άλλη.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν συνάδελφοι και συναδέλφισσες περίτρανα την παλιά αλήθεια ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να τιθασεύσει, να εναρμονίσει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων με τις ανθρώπινες και τις κοινωνικές ανάγκες.
Είναι υποχρεωμένος να σχεδιάζει, να παράγει αποκλειστικά με βάση το καπιταλιστικό κέρδος. Οι εξελίξεις επίσης επιβεβαιώνουν την διαπίστωση ότι η παραπέρα καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ταυτόχρονα αντιδραστικοποίηση σε όλη την γραμμή. Στην οικονομία, στην πολιτική, στην ιδεολογία, στους θεσμούς.
Ο καπιταλισμός ως διέξοδο στην κρίση του καταστρέφει πια και καταστρέφει μαζικά παραγωγικές δυνάμεις. Καταστρέφει τα προϊόντα μέσα απ' τις χωματερές, κλείνει τα εργοστάσια, κυρίως καταστρέφει την πρώτη παραγωγική δύναμη τον άνθρωπο μέσα απ' την ανεργία, τον πόλεμο, τις επαγγελματικές ασθένειες.
Η γενικευμένη επίθεση που έχει εξαπολυθεί απ' το κεφάλαιο και τους πολιτικούς της εκπροσώπους αγκαλιάζει συναδέλφισσες και συνάδελφοι το σύνολο των παραγόντων που επιδρούν και επηρεάζουν την ζωή και την κατάσταση της εργατικής τάξης.
Το ύψος του μισθού και του μεροκάματου, το 8ωρο και το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την υγεία, την πρόνοια, τις συντάξεις, την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα, το ίδιο το δικαίωμα των ανθρώπων να ζήσουν ειρηνικά.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζονται ότι αυτές οι παρεμβάσεις στους παραπάνω τομείς, αυτές οι αναδιαρθρώσεις είναι αναγκαίες για να υπάρξει σύγκλυση μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ.
Πέρα απ' το γεγονός όμως ότι έχουμε απόκλιση τόσο στο επίπεδο μέσα στις ίδιες τις χώρες ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, έχουμε απόκλιση και ανάμεσα στις χώρες και είναι παραμύθι αυτό το περί σύγκλυσης και στο επίπεδο της κάθε χώρας και στο επίπεδο της οικονομίας. Αυτά δεν γίνονται στον καπιταλισμό.
Οι καπιταλιστικές αυτές αναδιαρθρώσεις δεν έχουν στόχο μόνο να ρίξουν χαμηλά την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης και να αυξήσουν παράλληλα το μονοπωλιακό υπερκέρδος. Κυρίως στοχεύουν μέσα από πληθώρα ιδεολογικών, οργανωτικών πολιτικών, παρεμβάσεων, στην χειραγώγηση, στην μακροπρόθεσμη ήττα του λαϊκού κινήματος.
Γι' αυτό βλέπετε και ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για λιγότερο ή περισσότερο κράτος αφορά το τυπικό μέρος και δεν αφορά την ουσία. Κράτος για ποιον; Στην υπηρεσία ποιανού;
Η μοναδική συνάδελφοι και συναδέλφισσες αντίρροπη δύναμη στην νομοτελειακή αντιδραστικοποίηση του συστήματος σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο ήταν, είναι και θα είναι η εργατική τάξη, οι τακτικοί υπάλληλοι, ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Οπου η σημασία και ο ρόλος της εργατικής τάξης στην παραγωγική διαδικασία και στις κοινωνικές εξελίξεις είναι πιο αποφασιστικός απ' ότι στο παρελθόν.
Και από την άποψη αυτή επιτρέψτε μας ως κόμμα να εκφράσουμε μια-δυο σκέψεις για τον ρόλο σήμερα του συνδικαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα για την στάση της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος.
Από τι κρίνεται, από τι πρέπει να κριθεί συναδέλφισσες και συνάδελφοι το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα; Πρέπει να κριθεί κυρίως από την ικανότητα σου να κάνεις σωστές διαπιστώσεις για τις συνέπειες αυτής της επίθεσης σε βάρος της εργατικής τάξης; Πρέπει να κριθεί απ' την ικανότητά σου να τεκμηριώνει επιστημονικά και τεχνοκρατικά τις απόψεις του;
Από το αν υποδεικνύει τους αίτιους και τις αιτίες των προβλημάτων; Από το αν μιλάς στο όνομα της ενότητας της εργατικής τάξης και των συμφερόντων; Φυσικά τα παραπάνω έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν πρέπει κανείς να τα αγνοήσει.
Ομως κατά την γνώμη μας το συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα η ηγεσία του συναδέλφισσες και συνάδελφοι δεν κρίνονται κυρίως απ' αυτά στην περίοδο που περνάμε. Κρίνεται κυρίως απ' το αν αντιλαμβάνεται την τακτική πάλη, την τακτική σύγκρουση ως το μοναδικό στοιχείο προόδου, ως την μοναδική αντίρροπη δύναμη στην αντιδραστικοποίηση του κεφαλαίου. Αν την προετοιμάζει, την επιδιώκει την τακτική σύγκρουση ή την απεχθάνεται και την εξορκίζει.
Αυτό είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα για τον ρόλο και τον προσανατολισμό της δράσης της κάθε συνδικαλιστικής δύναμης μέσα στην εργατική τάξη και συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί στην μια περίπτωση ετοιμάζει την εργατική τάξη για πόλεμο, για σύγκρουση στην άλλη περίπτωση την ετοιμάζεις για ένα φιλικό παιχνίδι.
Δεύτερο, κρίνεται απ' τις πρωτοβουλίες που παίρνει η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα να εμπνεύσει, να οργανώσει, να ανεβάσει την αντίσταση της εργατικής τάξης, να προωθήσει την κοινή της δράση με τα υπόλοιπα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Τρίτον, επιτρέψτε μας να έχει αξία αυτή την περίοδο στην περιοχή μας από το πως τοποθετείται απέναντι στις επιθετικές πρωτοβουλίες της αστικής τάξης της χώρας του, απέναντι στους άλλους λαούς της περιοχής.
Και εδώ έχουμε σύμφωνο σταθερότητας για τα Βαλκάνια, αλλαγή της δομής του ΝΑΤΟ με πιο επιθετικά χαρακτηριστικά.
Ορισμένοι αντιμετωπίζουν το ζήτημα της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος σαν κάτι το καινούργιο, σαν κάτι το πολύ πρόσφατο για το οποίο μάλιστα ευθύνεται το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο κλπ.
Ομως συναδέλφισσες και συνάδελφοι η αντιπαράθεση αυτή για τον ρόλο, τον προσανατολισμό στις δράσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, τον ρόλο και την αποστολή της εργατικής τάξης έρχεται από πολύ παλιά, από τις πρώτες δεκαετίες δημιουργίας της αστικής τάξης και της εργατικής τάξης αυτή η αντιπαράθεση και ο προβληματισμός.
Και σε διάφορες ιστορικές περιόδους η σύγκρουση αυτή ανάμεσα σ' αυτές τις δύο γραμμές τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο πήρε οξύτατες διαστάσεις με εναλλαγές πια άποψη κάθε φορά έπαιρνε το πάνω χέρι.
Το συμπέρασμα απ' την ιστορική αυτή πείρα είναι ότι κάθε φορά που το πάνω χέρι στην διαπάλη αυτή το έπαιρνε η τάση του συμβιβασμού, της υποταγής, του κοινωνικού εταιρισμού στις γραμμές της εργατικής τάξης, η εργατική τάξη σημείωνε ήττες, το κίνημα είχε υποχωρήσεις, χάναμε.
Στην αντίθετη περίπτωση η εργατική τάξη, οι προλετάριοι κατακτούσαν δικαιώματα, τα διεύρυναν και ενίοτε έκαναν και εφόδους προς τους ουρανούς όπως έγινε με τις δεκάδες κερδισμένες και χαμένες προλεταριακές επαναστάσεις.
Σε ότι μας αφορά επιδιώκουμε να διευρύνουμε να βαθύνουμε το χάσμα ανάμεσα στις δύο αυτές γραμμές αντιπαράθεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Γιατί συνάδελφοι, συναδέλφισσες; Γιατί κατά την γνώμη μας η ιστορική πείρα το έχει αποδείξει και εμείς είμαστε απόλυτα πεισμένοι ότι η ικανότητα άμυνας της τάξης μας απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου και η ικανότητά της να αντεπιτεθεί και να κατακτήσει όλα όσα δικαιούται, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την υποχώρηση, με την ήττα της λογικής του συμβιβασμού και του κοινωνικού εταιρισμού στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος και την παράλληλη ενίσχυση της τακτικής αντίληψης μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης.
Τελειώνοντας συναδέλφισσες και συνάδελφοι είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι κάτι τέτοιο η ενίσχυση δηλαδή της ταξικής αντίληψης μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης θα γίνει έτσι και αλλιώς, διότι αυτή η αντίληψη, εκφράζει μια πραγματική και συνεχώς διευρυνόμενη αντίθεση και της ελληνικής κοινωνίας, την αντίθεση ανάμεσα στον πλούτο και την φτώχεια, στην κοινωνικοποίηση της εργασίας απ' την μια και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από την άλλη.
Μ' αυτές τις σκέψεις να σας ευχαριστήσω και πάλι συναδέλφισσες και συνάδελφοι και σας εύχομαι καλές εργασίες.